Voor Amerika, en daarmee ook voor de waardering van Amerikaanse aandelen, zal dit in de komende jaren tot uitdrukking komen in koers-winstverhoudingen die nu nog relatief hoger zijn dan elders in de wereld, maar die zullen dalen naarmate de reserves van 58% smelten. Trump is hier een belangrijk figuur in; want de angst dat opkomende landen – met ondersteuning van Europese landen – de positie van de dollar ondermijnen, is reëel. Dreigen met het verhogen van de handelstarieven naar 100% zal zeker gevolgen hebben. Dat is oorlog, maar liever een valutaoorlog dan een kernoorlog.

Recentelijk zei Trump op sociale media iets dat typisch is voor een dictatoriale uitspraak: "We eisen een toezegging van deze landen dat ze geen nieuwe BRICS-valuta zullen creëren, noch een andere valuta zullen steunen om de machtige Amerikaanse dollar te vervangen, anders krijgen ze te maken met 100%-tarieven, en moeten ze verwachten vaarwel te zeggen tegen de verkoop aan de prachtige Amerikaanse economie." Democratische krachten met één klap onder het tafelkleed geveegd. Dit zou niet moeten kunnen, maar de realiteit is dat Amerika de meest dominante valuta ter wereld heeft.

Vergelijk de strijd met die tussen Intel en Nvidia: Intel heeft te lang vastgehouden aan wat goed ging en heeft jarenlang geprofiteerd van de vraag van Microsoft, maar hierdoor heeft het een enorme technische achterstand opgelopen. Intel heeft kansen in de mobiele markt volledig laten liggen, wat deels te maken heeft met de invloed van Microsoft dat nooit de mobiele markt had mogen verlagen. Nvidia heeft Intel voor een belangrijk deel van de kaart geveegd. De les is dat je nooit op je lauweren moet rusten; een concurrent kan je zomaar inhalen.